یکی از مهم‌ترین و در عین حال نادیده‌گرفته‌شده‌ترین جنبه‌های نگهداری از پرنده، صدا است. صدای یک پرنده میتواند منبع آرامش و شادی یا عامل استرس و تنش باشد. درک این نکته که “ساکت” به معنای بی‌صدا نیست و “پر سر و صدا” نیز سطوح مختلفی دارد، کلید یک انتخاب موفق است. هدف این راهنما در “رتسل پت” مقایسه شخصیت‌های صوتی گونههای مختلف است تا به شما کمک کند همراهی را انتخاب کنید که نوای زندگی‌اش با آرامش خانه شما هماهنگ باشد.
صدا، زبان اصلی پرندگان است. آنها برای بیان طیف وسیعی از اطلاعات و احساسات از آن استفاده می‌کنند.
صداهای پرندگان غریزی و هدفمند است: صداهای ارتباطی برای پیدا کردن گله (یا شما)، چهچهه‌های شاد در هنگام رضایت، جیغهای هشدار در هنگام ترس، و فریادهای بلند برای جلب توجه. درک این موضوع به شما کمک میکند تا به جای آزرده شدن، به نیازهای پرنده خود پاسخ دهید.
یک تمایز مهم وجود دارد. آواز یک قناری، یک رفتار طبیعی و ملودیک است. چهچهه و زمزمه‌های یک مرغ عشق، نشانه رضایت و ارتباط اجتماعی است. اما جیغ یک طوطی بزرگ، یک صدای کرکننده و نافذ برای اعلام حضور یا یک نیاز فوری است که برای سفر در مسافت‌های طولانی در طبیعت تکامل یافته است.
اگر آرامش اولویت اصلی شماست، این گونه‌ها بهترین انتخاب برای شما هستند.
این پرندگان در صدر لیست ساکت‌ترین‌ها قرار دارند. صدای آنها شامل “بیپ”های آرام، چهچهه‌های ملایم و در مورد قناری‌ها، آوازهای پیچیده و دلنشین است. صدای آنها به ندرت آزاردهنده می‌شود و بیشتر شبیه یک موسیقی پس‌زمینه طبیعی و آرامش‌بخش است.
این دو گونه محبوب، در دسته “نسبتاً ساکت” قرار می‌گیرند. آنها بسیار بیشتر از فنچ و قناری صدا تولید می‌کنند، اما صدایشان عمدتاً شامل سوت‌های ملودیک، زمزمه‌ها و چهچهه‌های اجتماعی است. اگرچه میتوانند گاهی بلند شوند، اما جیغهای оглушитель ندارند و صدایشان برای اکثر محیط‌های آپارتمانی قابل مدیریت است.
این پرندگان برای کسانی مناسب هستند که عاشق یک حضور قدرتمند و پرانرژی هستند و شرایط لازم برای مدیریت صدای بلند آنها را دارند.
این طوطی‌های بزرگ به داشتن صدای بسیار بلند و نافذ شهرت دارند. جیغ آنها میتواند به راحتی در یک محله شنیده شود. آنها به طور غریزی در صبح و غروب، صداهای بلند ارتباطی (Contact Calls) از خود بروز می‌دهند. نگهداری از آنها در آپارتمان تقریباً غیرممکن است و نیازمند یک محیط ایزوله و صاحبان بسیار صبور است.
این گونه‌ها شاید به اندازه آمازون‌ها به طور مداوم صدا تولید نکنند، اما وقتی جیغ می‌زنند، صدایشان оглушитель و بسیار بلند است. صدای آنها ارتباط مستقیمی با هوش بالا و حساسیت عاطفی‌شان دارد. یک کاسکو یا کاکادوی بی‌حوصله، ترسو یا هیجان‌زده، میتواند با جیغهای خود این حالات را اعلام کند.
این راهنما به شما کمک کرد تا شخصیت صوتی خود و پرندگان را بهتر بشناسید. این مقاله، بخشی از صفحه ستون اصلی ما، راهنمای انتخاب پرنده مناسب، است که در آن میتوانید با ارزیابی فاکتورهای دیگر مانند بودجه و سبک زندگی، انتخاب خود را نهایی کنید.
خیر، شما نمیتوانید غریزه طبیعی یک پرنده را سرکوب کنید. اما میتوانید با فراهم کردن سرگرمی، توجه کافی و عدم تشویق جیغهای ناهنجار، دفعات و شدت آنها را کاهش دهید. یک پرنده شاد، پرندهای آرامتر است.
عموماً خیر. اکثر پرندگان خانگی با غروب آفتاب و تاریک شدن محیط، به خواب می‌روند و ساکت می‌شوند. پوشاندن قفس با یک پارچه تیره میتواند به این فرآیند کمک کند. سر و صدا در شب ممکن است نشانه ترس یا بیماری باشد.
هر گونه طوطی بزرگ مانند ماکائو، کاکادو و آمازون. حتی گونههای متوسط مانند طوطی راهب و طوطی کانور نیز میتوانند بسیار پر سر و صدا باشند و ریسک بالایی برای شما دارند. بهتر است به گزینههایی مانند فنچ، قناری و مرغ عشق محدود شوید.
جیغ یک طوطی بزرگ میتواند به بیش از ۱۲۰ دسیبل برسد که با صدای یک کنسرت راک یا موتور جت از فاصله نزدیک برابری میکند. قرار گرفتن مداوم و نزدیک در معرض چنین صدایی، بدون شک میتواند در طولانی مدت به شنوایی آسیب برساند.