پارس کردن، روش طبیعی سگ‌ها برای برقراری ارتباط است. آنها از این طریق احساسات، نیازها و هشدارهای خود را بیان میکنند. اما زمانی که این پارس کردن بیش از حد، مداوم و در موقعیت‌های نامناسب رخ میدهد، میتواند به یک مشکل جدی برای شما و همسایگانتان تبدیل شود. خوشبختانه، با درک دلایل پارس کردن و استفاده از روشهای صحیح آموزشی و مدیریتی، می‌توانید این رفتار را به طور موثری کنترل کنید. در این راهنمای جامع، ما به شما کمک می‌کنیم تا آرامش را به خانه و زندگی خود بازگردانید.
قبل از هر چیز، مهم است که بدانید چرا سگ شما پارس میکند. دلایل مختلفی برای این رفتار وجود دارد:
یک سگ خسته، معمولاً سگ آرام‌تری است. اطمینان حاصل کنید که سگ شما روزانه به اندازه کافی ورزش میکند (پیاده‌روی، دویدن، بازی) و فعالیت‌های ذهنی چالش‌برانگیز دارد (اسباب‌بازی‌های فکری، تمرین ترفندها).
بسیاری از پارس کردن‌ها ناشی از محرک‌های محیطی هستند. با انجام این اقدامات می‌توانید آنها را کاهش دهید:
آموزش فرمان “ساکت” به سگتان به شما این امکان را میدهد که به طور فعال پارس کردن او را کنترل کنید:
این اغلب نشانه اضطراب جدایی است و نیازمند رویکرد متفاوتی است که در مقاله مربوط به اضطراب جدایی به طور کامل توضیح داده شده است. به طور خلاصه، تمرین تنها ماندن تدریجی، غنی‌سازی محیط و در صورت لزوم کمک گرفتن از متخصص میتواند موثر باشد.
قلاده‌های ضد پارس (مانند قلاده‌های شوک الکتریکی، اسپری سیترونلا یا ارتعاشی) روشهای سریعی برای متوقف کردن پارس کردن به نظر می‌رسند، اما اغلب راه حل‌های بلندمدت و مناسبی نیستند. آنها میتوانند باعث ترس، اضطراب و سردرگمی در سگ شوند و به رابطه شما آسیب برسانند. بهتر است به جای استفاده از این ابزارها، بر آموزش مثبت و درک علت پارس کردن تمرکز کنید.
اکنون که با روشهای کنترل پارس کردن آشنا شدید، شما یک قدم بزرگ برای داشتن سگی آرام‌تر برداشته‌اید. برای یادگیری دیگر مهارت‌های کلیدی مانند فرمان‌های اولیه و آموزش راه رفتن با قلاده، شما را به مطالعه صفحه اصلی ما یعنی “راهنمای جامع آموزش سگ“ دعوت می‌کنیم.
تغییر در رفتار پارس کردن میتواند نشانه مشکلات مختلفی باشد، از جمله مسائل پزشکی، استرس، تغییر در محیط یا افزایش سن. در صورت مشاهده تغییر ناگهانی، بهتر است با دامپزشک مشورت کنید.
بله، برخی از نژادها به طور ژنتیکی بیشتر از سایرین پارس میکنند (مانند تریرها یا سگهای نگهبان). با این حال، آموزش و محیط نیز نقش مهمی ایفا میکنند.
در تولهها، آموزش فرمان “ساکت” و مدیریت محیط برای جلوگیری از شکلگیری عادتهای بد پارس کردن بسیار مهم است. همچنین، اجتماعی کردن مناسب و تامین نیازهای جسمی و ذهنی توله به کاهش پارس کردن ناشی از هیجان یا ترس کمک میکند.
خیر، تنبیه کردن سگ برای پارس کردن معمولاً نتیجه معکوس میدهد و میتواند باعث ترس و اضطراب بیشتر شود، که در نهایت ممکن است منجر به افزایش پارس کردن شود. تمرکز بر آموزش مثبت و یافتن علت پارس کردن بسیار موثرتر است.
در صورتی که با استفاده از روشهای آموزشی و مدیریتی نتوانستید پارس کردن سگتان را کنترل کنید، توصیه میشود از یک مربی سگ حرفهای یا رفتارشناس کمک بگیرید. آنها میتوانند با ارزیابی دقیق رفتار سگ شما، یک برنامه آموزشی متناسب با نیازهای او طراحی کنند.