انتخاب قفس، اولین و مهم‌ترین تصمیمی است که سلامت و رفاه بلندمدت پرنده شما را تحت تاثیر قرار میدهد. قفس تنها یک زندان نیست، بلکه خانه، زمین بازی، و پناهگاه امن اوست. یک قفس نامناسب می‌تواند منجر به مشکلات جسمی مانند آتروفی عضلات و مشکلات رفتاری مانند پرخاشگری و افسردگی شود. این راهنمای تخصصی به شما کمک میکند تا با درک فاکتورهای کلیدی، بهترین انتخاب قفس پرنده را داشته باشید.
مهم‌ترین فاکتور در انتخاب قفس، اندازه آن است. این فاکتور مستقیماً بر سلامت فیزیکی و روانی پرنده تاثیر می‌گذارد.
یک پرنده باید بتواند در داخل قفس خود، بال‌هایش را به طور کامل و بدون برخورد با دیواره‌ها یا اسباب‌بازی‌ها باز کند. در حالت ایده‌آل، قفس باید به اندازهای پهن باشد که پرنده بتواند حداقل یک پرواز کوتاه افقی را بین دو نشیمنگاه انجام دهد. به همین دلیل، برای پرندگان فعال، پهنای قفس اغلب مهمتر از ارتفاع آن است.
این یک نکته ایمنی حیاتی است. فاصله میله‌ها باید به اندازهای باشد که سر پرنده بین آن‌ها گیر نکند، اما آنقدر هم نزدیک نباشد که پای او در آن گیر کند. به عنوان یک قانون کلی:
شکل و متریال قفس، بر رفتار و سلامت بلندمدت پرنده شما تاثیرگذار است.
قفس‌های مستطیلی یا مربعی با سقف صاف، بهترین انتخاب هستند. گوشه‌ها حس امنیت بیشتری به پرنده می‌دهند و دیواره‌های صاف، فضای قابل استفاده بیشتری برای حرکت و نصب اسباب‌بازی فراهم میکنند. میله‌های افقی نیز برای گونه‌هایی که دوست دارند از دیواره‌ها بالا بروند (مانند طوطی‌ها) ایده‌آل است. از خرید قفس‌های گرد و زینتی جداً خودداری کنید؛ نبودن گوشه می‌تواند باعث سردرگمی و استرس روانی دائمی در پرندگان شود.
بهترین و ایمن‌ترین جنس برای قفس، استیل ضدزنگ (Stainless Steel) است که هم بادوام، هم غیرسمی و هم برای تمیز کردن آسان است. قفس‌های با روکش پودری (Powder-Coated) نیز گزینه‌های خوبی هستند، به شرطی که روکش آن‌ها باکیفیت باشد و توسط پرنده کنده نشود. هرگز از قفس‌های قدیمی که ممکن است حاوی روی یا سرب باشند، استفاده نکنید.
انتخاب قفس مناسب، اولین و اساسی‌ترین قدم برای ساختن یک خانه ایده‌آل برای همراه شماست. اکنون که با اصول اولیه آشنا شدید، گام بعدی، چیدمان صحیح داخل آن است؛ پیشنهاد می‌کنیم راهنمای ما در مورد اهمیت و انواع نشیمنگاه را برای انتخاب بهترین گزینه‌ها مطالعه کنید. این مقاله، بخشی از صفحه ستون اصلی ما، قفس، تجهیزات و آماده‌سازی محیط است.
برای اکثر پرندگان، به خصوص طوطیسانان، پهنای قفس بسیار مهمتر است. پرندگان به صورت افقی پرواز میکنند، نه عمودی. ارتفاع زیاد تنها در صورتی مفید است که قفس به اندازهای بزرگ باشد که امکان قرار دادن چندین طبقه نشیمنگاه و نردبان را فراهم کند.
در قسمتی از خانه که خانواده بیشترین زمان را در آنجا سپری میکند (مانند گوشهای از اتاق نشیمن) تا پرنده احساس تنهایی نکند. قفس باید به یک دیوار تکیه داشته باشد تا حس امنیت ایجاد کند و نباید در معرض جریان مستقیم باد یا نور مستقیم خورشید باشد.
با احتیاط فراوان. اگر قفس از استیل ضدزنگ و کاملاً سالم است، می‌توان پس از گندزدایی کامل از آن استفاده کرد. اما اگر قفس روکش‌دار است و روکش آن در قسمتی کنده شده یا حاوی زنگ‌زدگی است، کاملاً ناامن است زیرا پرنده ممکن است تکه‌های فلز سمی را ببلعد.
سینی باید به راحتی از بیرون قابل دسترسی و تمیز کردن باشد و یک شبکه فلزی در بالای آن قرار گیرد. این شبکه از تماس مستقیم پرنده با فضله و باقی‌مانده غذا جلوگیری کرده و به بهداشت او کمک شایانی میکند.