معرفی یک حیوان خانگی به دنیای یک کودک، میتواند تجربه‌ای جادویی و سرشار از درس‌های ارزشمند درباره مسئولیت‌پذیری، همدلی و شگفتی‌های طبیعت باشد. پرندگان با رنگ‌های زیبا و رفتارهای جذاب، گزینه‌های فوق‌العاده‌ای به نظر می‌رسند. اما این انتخاب، مسئولیتی دوچندان را بر دوش والدین می‌گذارد: هم تضمین امنیت کودک و هم تامین رفاه و آسایش پرنده. همه پرندگان برای تعامل با کودکان مناسب نیستند. این راهنمای “رتسل پت” به شما کمک می‌کند تا با شناخت ویژگی‌های کلیدی، گونه‌ای را انتخاب کنید که بتواند به یک دوست واقعی برای فرزندتان تبدیل شود.
قبل از بررسی هر گونه‌ای، باید این قانون طلایی را بپذیریم: هیچ پرنده‌ای “حیوان خانگی کودک” نیست، بلکه “حیوان خانگی خانواده” است که کودک در مراقبت از آن مشارکت می‌کند. یک کودک، هرچقدر هم که مشتاق باشد، توانایی درک و انجام تمام مسئولیتهای نگهداری از یک موجود زنده حساس را ندارد. نظافت روزانه قفس، تهیه غذای مناسب، تشخیص علائم بیماری و تامین هزینه‌ها همیشه بر عهده والدین است.
برای یک تعامل امن و مثبت، باید به دنبال پرنده‌ای با ویژگی‌های زیر باشیم:
پرندگان بزرگتر میتوانند با ظاهر و صدایشان برای کودکان ترسناک باشند. گونه‌های کوچکتر کمتر تهدیدآمیز به نظر می‌رسند. همچنین، پرندگانی با خلق و خوی آرام و قابل پیش‌بینی، گزینه‌های بهتری هستند.
تمام پرندگان منقار دارند و اگر بترسند یا احساس خطر کنند، ممکن است گاز بگیرند. اما برخی گونهها ذاتاً آرام‌تر هستند و احتمال اینکه برای دفاع از خود به گاز گرفتن متوسل شوند، کمتر است.
گونه‌های مقاوم‌تر که نیازهای مراقبتی ساده‌تری دارند، استرس کمتری را به خانواده و کودک وارد می‌کنند.
با در نظر گرفتن این ویژگی‌ها، چند گونه به عنوان بهترین انتخاب‌ها برای کودکان برجسته می‌شوند:
مرغ عشق تقریباً تمام ویژگی‌های لازم را دارد. جثه کوچک، طبیعت بازیگوش، صدای ملایم و توانایی برقراری ارتباط، او را به یک همراه عالی برای کودکان تبدیل می‌کند. آن‌ها نسبتاً مقاوم هستند و آموزش دادن به آن‌ها برای نشستن روی دست، تجربه‌ای لذت‌بخش برای یک کودک مسئولیت‌پذیر است.
اگر به دنبال پرنده‌ای هستید که بیشتر جنبه آموزشی و تماشایی داشته باشد تا تعاملی، فنچ و قناری ایده‌آل هستند. آن‌ها نیازی به لمس شدن یا خارج شدن از قفس ندارند و کودک میتواند از تماشای فعالیت‌های اجتماعی فنچ‌ها یا گوش دادن به آواز زیبای قناری لذت ببرد. ریسک گاز گرفتن در این گونهها تقریباً صفر است.
عروس هلندی‌ها پرندگانی بسیار مهربان و اجتماعی هستند، اما کمی بزرگتر و حساس‌تر از مرغ عشق‌ها می‌باشند. آن‌ها میتوانند همراهان فوق‌العاده‌ای برای کودکان بزرگتر (۱۰ سال به بالا) باشند که یاد گرفته‌اند چگونه با حیوانات با آرامش و احترام رفتار کنند.
برخی پرندگان به دلیل ویژگی‌های خاص، عموماً برای کودکان توصیه نمی‌شوند:
این راهنما به شما در انتخاب پرنده‌ای مناسب برای فرزندتان کمک کرد. این مقاله، بخشی از صفحه ستون اصلی ما، راهنمای انتخاب پرنده مناسب، است که در آن می‌توانید با ارزیابی جامع‌تر شرایط خانواده‌تان، تصمیم نهایی را بگیرید.
کودکان از سن ۵-۶ سالگی میتوانند در کارهای سادهای مانند کمک به ریختن غذا (تحت نظارت) یا صحبت کردن آرام با پرنده مشارکت کنند. مسئولیتهای بزرگتر مانند تمیز کردن قفس باید به کودکان بالای ۱۰ سال سپرده شود و همیشه تحت نظارت والدین باشد.
قبل از آوردن پرنده، با کودک خود صحبت کنید. به او بیاموزید که پرندگان موجوداتی ظریف هستند و نباید دنبال آن‌ها دوید، فریاد کشید یا به قفس ضربه زد. به او یاد بدهید که همیشه با دستان تمیز و حرکات آرام به پرنده نزدیک شود.
بله. گرد پرهای برخی گونهها میتواند یک آلرژن قوی باشد. بهتر است قبل از خرید، کودک شما مدتی را در کنار گونه مورد نظر سپری کند تا از عدم وجود واکنشهای آلرژیک اطمینان حاصل کنید.
اولین تعامل باید آرام، کوتاه و تحت نظارت کامل شما باشد. اجازه دهید پرنده در قفس خود بماند و کودک فقط از دور او را تماشا کرده و با صدای آرام با او صحبت کند. ایجاد اعتماد به زمان نیاز دارد.
آرامش خود را حفظ کنید. به کودک خود توضیح دهید که پرنده ترسیده و قصد آسیب رساندن نداشته است. دست کودک را بررسی کنید و به او اطمینان خاطر بدهید. سپس سعی کنید بفهمید چه چیزی باعث ترس پرنده شده تا از تکرار آن جلوگیری کنید. هرگز سر پرنده فریاد نزنید یا او را تنبیه نکنید.