طوطی راهب، که با نام دوست‌داشتنی “کواکر” (Quaker) نیز شناخته می‌شود، یک طوطی باهوش، جسور و بی‌نهایت سرگرم‌کننده اهل آمریکای جنوبی است. چیزی که کواکر را از تمام طوطی‌های دیگر متمایز می‌کند، رفتار غریزی و منحصربه‌فرد لانه‌سازی اوست. آنها تنها گونه طوطی هستند که به جای حفاری در تنه درختان، لانه‌های بزرگ و پیچیده با استفاده از شاخ و برگ می‌سازند. این هوش معماری در کنار شخصیت بزرگ و توانایی بالای سخن گفتن، کواکر را به یک حیوان خانگی جذاب و البته پرچالش تبدیل کرده است. در این راهنمای “رتسل پت”، به دنیای این مهندس کوچک و پر سر و صدا قدم می‌گذاریم.
برخلاف تمام طوطی‌های دیگر، کواکرها در طبیعت مهندسانی هستند که با جمع‌آوری شاخه‌ها، لانه‌های عظیم و اشتراکی می‌سازند. این لانه‌ها میتوانند چندین ورودی داشته باشند و میزبان چندین خانواده باشند. این رفتار در قفس نیز ادامه پیدا می‌کند! کواکر شما ممکن است تلاش کند با تکه‌های کاغذ، اسباب‌بازی یا حتی باقی‌مانده غذا در گوشه‌ای از قفس، یک “لانه” برای خود بسازد. فراهم کردن مواد لازم برای این کار (مانند تکه‌های چوب و کاغذ بی‌خطر) یکی از بهترین راه‌ها برای غنی‌سازی محیط و سلامت روان اوست.
کواکرها به خاطر شخصیت جسور و نترس خود مشهور هستند. آنها اغلب از جثه کوچک خود بی‌خبرند و با اعتماد به نفس بالایی با محیط اطراف و دیگران تعامل می‌کنند.
کواکرها در سخن گفتن استعداد فوق‌العاده‌ای دارند و میتوانند دایره لغات گسترده‌ای را با وضوح بالا بیاموزند. آنها معمولاً از سنین پایین (حدود ۶ ماهگی) شروع به تقلید صدا و کلمات می‌کنند. آنها پرندگانی بسیار اجتماعی هستند که نیاز به توجه زیادی دارند و اگر نادیده گرفته شوند، با صداهای بلند اعتراض خود را نشان می‌دهند.
کواکرها به شدت به قفس و صاحب خود وفادار و وابسته می‌شوند. این ویژگی میتواند به رفتار قلمروطلبی و پرخاشگری نسبت به غریبه‌ها یا حتی سایر اعضای خانواده منجر شود. اجتماعی کردن آنها از سنین پایین برای جلوگیری از این مشکل بسیار حیاتی است.
یک محیط مناسب و غذای متعادل، تضمین‌کننده سلامت کواکر شماست.
به دلیل سطح بالای فعالیت، کواکرها به یک قفس جادار با ابعاد حداقل ۶۰x۶۰x۶۰ سانتی‌متر نیاز دارند. آنها عاشق جویدن هستند، بنابراین اسباب‌بازی‌های متنوعی از جنس چوب، طناب و اکریلیک برایشان فراهم کنید تا هم سرگرم شوند و هم منقارشان سالم بماند.
پلت‌های باکیفیت باید حدود ۶۰-۷۰٪ رژیم غذایی را تشکیل دهند. بقیه رژیم باید شامل سبزیجات تازه، مقدار کمی میوه و مقدار بسیار محدودی دانه به عنوان تشویقی باشد. کواکرها مستعد بیماری کبد چرب هستند، بنابراین باید از دادن غذاهای پرچرب مانند تخمه آفتابگردان به مقدار زیاد، جداً خودداری کرد.
علاوه بر بیماری کبد چرب، کواکرها مستعد پرکنی (ناشی از استرس یا بی‌حوصلگی) و خودزنی هستند. به دلیل نیاز شدید به توجه، تنهایی میتواند به سرعت منجر به مشکلات رفتاری در این گونه شود.
طوطی راهب به دلیل توانایی بالا در سازگاری با محیط و ایجاد کلونی‌های وحشی، در برخی از کشورها و حتی ایالت‌های آمریکا به عنوان یک گونه مهاجم شناخته شده و نگهداری از آن غیرقانونی است. قبل از خرید، حتماً از قوانین محلی منطقه خود در مورد نگهداری این پرنده اطمینان حاصل کنید.
این راهنما به معرفی کامل طوطی راهب (کواکر) و ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن پرداخت. این مقاله، بخشی از صفحه ستون اصلی ما، رمزگشایی از گونه‌ها: معرفی کامل انواع پرندگان زینتی و خانگی، است که در آن می‌توانید با دیگر گونه‌های شگفت‌انگیز نیز آشنا شوید.
به دلیل نیاز شدید به توجه، هوش بالا و تمایل به قلمروطلبی، آنها معمولاً برای صاحبان باتجربه که زمان کافی برای آموزش و تعامل دارند، مناسب‌تر هستند.
یک کواکر در شرایط نگهداری مناسب میتواند بین ۲۰ تا ۳۰ سال عمر کند.
بله، آنها میتوانند بسیار پر سر و صدا باشند. صدای طبیعی آنها ترکیبی از چهچهه و جیغهای بلند است. اگر به دنبال یک پرنده ساکت هستید، کواکر انتخاب مناسبی نیست.
خیر، طوطی راهب دیمورفیسم جنسی ندارد و هیچ تفاوت ظاهری بین نر و ماده وجود ندارد. تنها راه تشخیص قطعی جنسیت، آزمایش DNA است.